از امروز در سایتهای معتبر موسیقی پاپ ( دانلود موزیک . بیر موزیک )

اولین تراک از آلبوم دوم مصطفی ترابی . شایان ذکر است که آلبوم اول ایشان پس از طی تمامی مراحل اخذ مجوز از ارشاد در مرحله ی انتشار قرار دارد . تمامی تراکهای آلبوم دوم ایشان از ترانه های من می باشد .

چه یه رنگه شوق فرداش

یه فرشته که نگاهش

مثلِ مـاه تو آسمونه

میدرخشه تو خیالم

قصه ی منو می دونه

حس رو از نگام می خونه

میاد و پیشم می مونه

چه زیادم به کنارش

بی کسیهام رو می رونه

یه فرشته یه ستاره

اونم آرومی نداره

با یه لبخند یا نوازش

عشق رو تا ابد می کاره

میگه جونم یه شعاره

قصه ی بدی سر اومد

اما مـا با هم می خندیم

خوشی و شادی در اومد

یه فرشته سرده حالش

نور میده اما خیالش

نگرانِ روز و شبهاست

به فراقش به وصالش

آره یه مـاهِ زمینی

که امید سوغاتِ دستاش

میدوزه خنده رو لبهاش

تا نگیم ای کاش ای کاش . . .

عاشقی یادم دادی

بانوی تن طلائی

ای همه ی وجودم

ای که نگاهِ نازت

بسته به تار و پودم

بانوی تن طلائی

تـرانـه و سرودم

با تو چه شاعرانه

بی تو کسی نبودم

بی تو هماغوش شب

دلبسته ی سیاهی

گیجم و مات و مبهوت

ترس و تهِ تباهی

بی تو تمام روزا

در پیِ جادو بودم

شبای سنگین و سرد

لب بسته با سکوتم

با تو یه دریا عشقم

موندنیِ همیشم

وقتی میگی کم میشم

ویرونم و بی ریشم

با تو یه دنیا شادی

بی تو منم زیادی

بانوی تن طلائی

خنده به لبهام دادی . . .

پیاده ای که سواره

دردِ دلی کن با منو

غرور رو بشکون یه کمی

بگو دلت تنگِ چیاست

چی شده واست یه غمی

دردِ دلی کن با منو

نگاه به شک و قهر نکن

این دفعه آتیشم نزن

امروزه رو زهر نکن

دردِ دلاتو گوش میدم

اما بذار حرف بزنم

بُغض تو سنگینتره یا

زخمای روح و بدنم

دردِ دلاتو گوش میدم

حرفاتُ خنجر نکنی

عروسکِ دلم جلوت

بی دست و بی سر نکنی

دردِ دلای کوچیکت

اونقدی نیست که میشمُری

واسه بدست آوُردنش

از همه عالم می بُری

دردِ دلای کوچیکت

هیچوقت تمومی نداره

یه بار سنگِ صبور شو و

ببین کی از چی میباره . . .

یه نامه خط دلدارت

صدام می لرزه و میخوام

بگم   تو لحظه ی آخر

که بانو  یادته گفتی

ندیدی  از من عاشقتر

صدام می لرزه و چشمام

از اندوه تو   بارونی

کجا میری   دل و جونم

میگی  یک عمر  مهمونی

تو مهمون  دل من باش

میام  هر روز  پابوست

اگه  از محضرم  رفتی

میشم یک عمر   کابوست

تو مهمون  نگاهم باش

منم  پابند  هر روزت

اگه  از قصه ام  کم شی

شروع  اشک جان سوزت

تو این   شبها و  روزا که

نگاه نو   به من داری

یه همسر باش   تو قلبم

نه یه   رویای تکراری

تو این  شبها و روزا   تو

نگو   از غصه   بیماری

نگو   با حسرتت  کم شم

همه   حرفای  سرکاری

صدام می لرزه   چون دیگه

حنای ما   نداشت  رنگی

همینه  خلق و خوی  من

اینم راستش   یه دلتنگی

تو مهمون  دلم باش و

منم   یک عمر  سربارت

زیارت کن   دل تنگم

شفای روح بیزارت  . . .

خدا رو راستی میشماری

سال نو   پیروزی  سرفرازی  سلامتی و  شادی   همگامتان

تموم سال  می دیدم

داری  کم میشی از غصه

بیا بشنو   نفسهامو

اینم من   یک سبد بوسه

تموم سال  می دیدم

داری  دور میشی از بودن

دیگه  کم میشی از حالم

تموم عمر   فرسودن

همش خسته   یا بی تابی

شبای  سرد و  بی خوابی

همش کابوس   چی میشه

گل من   زرد و  بی آبی

همش  ناراحت و  فکری

دیگه خنده   ازت کم شد

به جز من   همنشین تو

فکر بد    یا همون غم شد

برات   از عشق می خونم

همه   از خنده و شادی

به یادت هست   اون روزا

چه امیدی   به من دادی

برات   از یاس می خونم

دل و احساس   می خونم

داری کم میشی   می دونم

بازم تشویش   مجنونم

تموم سال  می دیدم

همش خسته و   بی تابی

خدا  این فصل  سر میشه

عذابم کم    روزا  آبی

برات از عشق   می خونم

گل عمرم    منو داری

یه ما میشیم   با یک بوسه

روی لبهام     چی می کاری   .  .  . 

همش من این یه کم زوره

هنوزم   وقت غم شادم

هنوز   تـرانـه می سازم

هنوزم   وقت تنهائی

به یک دنیا   نمی بازم

هنوزم   عاشقم  نازم

تو لبخندی    یه دریائی

یه بـارون    تو تن ابری

تو  هستی بخش   فردائی

میگم کاشکی   بفرمائی

یه جوری   از تو روشن  شم

تو این قحطی   نور و دل

یه خورشیدی   بر این تن  شم

میگم کاشکی   نگاه تو

همیشه     عاشقم می موند

همش   از مهر می پرسید

از عشق و    سادگی می خوند

هنوز    این  دوستت دارم

توی قلبم    تک و نابه

هنوز   تا من  تو رو دارم

صدای غم     همش خوابه

هنوز   دستامو می گیری

یه مـا میشیم   با لبخندی

دلم  قرص و    لبم  شاده

چه امیدی    چه پیوندی

میگم   طرز نگاه  توست

یه عالم    شادی میاره

میگی   با گریه های من

کیه    تا صبح  می باره

میگم   این روزها  دستام

پر از عطر و    پر از شوره

میگی   با خنده   دلخوش باش

یکی    تو قصه  مجبوره   .  .  .  

با تو

میگم تو    ای خـدا

              قدت  بلنده

موهات  خرمائی و

              زلفات   کمنده

میگم   تو ای  خـدا

                اطوار  داری

 که  اینقدر عاشقای

                          زار  داری

میگم   روزا که

        می میره   دلامون

     تو هم   اونجا

            به یاد   هر دو تامون

    میشینی   زار

                     از غصه  می باری

   به یاد  بی کسا

                       هر شب    بیداری

 به یاد   اونا که

           خونه   ندارن

    شبا  سر   روی

                خاک نرم   میذارن

        به یاد    وانا که

               پر غم ترینن

          اما   بازم می خندن

                       باز    همینن    2

میگم     تو ای  خـدا

    دیدی  صدامون

همینجا و    همین شب

            با   نگامون

    گره  خورده

             به نام    روشن تو

                چه  پر امید و    شادم

                         این    من تو     .    .    . 

اینجا اسیریم

دوباره  سرخ سرخه  باور دل

سپید عشق   تو روزا نمونده

دوباره  از تو میگم  از تو آره

یه معشوقی   تو اوج قصه مرده

مث یه برگ سبز و  غارت باد

زمونه  خیلی چیزا یادمون داد

همش این بوده  تصویر  خیالی

یه کوه درد   زیرش عزم فرهاد

نگو له شد  همه روزای رفته

همه در حسرت و   سوز جدائی

مجازی شد   همه عاشق شدن ها

من اینجا حاضرم   هستی خـدائی  2

دوباره   آبیـم میشم   تو بـارون

دوباره   تازگی  سبزی  بهارون

تو رو میخوام   همین حالا  همین جا

تو اوج سادگی   نه قلبی زندون

مث مـا   خیلیا هستند  تو دنیا

همش گیرو گرفتار  سکوتن

همش هشتی گرو    واسه نه دل

تو وهم اوج   در حین سقوطن

بگو میریم   از این غصه  من و تو

به کوچی شاد   بال و پر می گیریم

ولی حیف از دلای   هر دوتامون

اگه کم شیم   اگه بی هم بمیریم   .  .  .  

فرود

تصمیم آخر من

  فکر رهائیم بود

از این همه  جدائی

 عشق  خیالیم بود

تصمیم آخر من

 اندوه با تو  بودن

از این همه  دوروئی

شوق تو را   سرودن

این ترس   این تعارض

این عشق   این تناقض

  یک پرسش قدیمی

 تو با منی   صمیمی   2

یک لحظه آشنائی

یک عمر  بی رفاقت

یک حادثه  یه تعارف

بودن   چه بی صداقت

  تصمیم های کوتاه

بی جد و    پی گرفتن

   لجبازی  دو روزه

  نیش زبان تو   زن

یه لحظه ای  خوش قلبی

یه لحظه   سرد و سنگی

   بگو  ازم چی میخوای

      بسه دیگه    دو رنگی

تصمیم آخر من

یک ذره  منطقی بود

احساس    حس نمی شد

     گریه   نداردت سود   . . .  

خوش اومدی به دنیا

خوش اومدی  به دنیا

گلبرگ  نازنینم

عطر تنت  پیچیده

جونم   عزیزترینم

خوش اومدی  به دنیا

روزای خوبی  اومد

اونکه  دوسش می دارم

یه روز  غروبی اومد

شادم   مثل تو امروز

خوش باشی نازم   هر روز

خندت همش  به راه و

اوقات سبز و   پیروز

انگار  تو این دقایق

دلتنگ خاطراتم

روزای نابی  طی شد

  هر لحظه ای  باهاتم

یک روز  می پذیری

این عشق و   دل سپردن

این عاشق  قدیمی

هر لحظه   بی تو مردن

یک روز  می پذیری

همقصه ی  بهاری

ما هر دو   حجم پائیز

در اوج   بی قراری 

همیشه عشق می دونم

نمیشه با تو   بد موندن

نمیشه   از تو کم خوندن

دلم    غمگین و عاشق شد

   همینه    زندگی بودن

 نمیشه   با تو بد موندن

   تو تصویر   یه دریـائی

چند تا شعر نه   یه دیوانی

  غروبی    شوق فردائی

 ستاره     نور مهتابی

شبا   هیچوقت نمی خوابی

    تو بیداری  تو رویاهام

       واسه قلبم  چه بیتابی

تو رو   اندازه می گیرم

با هر چی خوبی تو دنیاست

 تو رو آغوش می گیرم

  نگارم   یک جهان زیباست

تمام وقت  این شبها

فقط با تو   تک و تنها

بیا   رویای شیرینم

یه دنیا عشق   غما منها

همیشه   با تو می مونم

 خـدائـی  از تو می خونم

  تو خوبی رو   به من دادی

    به قربونت    دل و جونم    .   .   . 

11/11/90 

عشق پوشالی

تو از دنیای من   رفتی

من از  دنیای زشت تو

برو   دنبال یک کابوس

همینه   سرنوشت تو

تو از   دنیای من  رفتی

نیستم تو   سرگذشتِ تو

فقط   یک دور باطل بود

همین بود   اون بهشت تو

تو تنها موندی    می دونم

من آزادم   از اون تقدیر

تو قلبم   خونه ی شادی

نه حس درد    یا تحقیر

تو تنها موندی   می دونم

نگو که   دوستم داری

فقط   افسوس می مونه

و اشکائی   که می باری

که می کاری   غم و دردُ

تو قلبِ   بی وفا  و سرد

تو لِه کردی   دل و جونم

منی که    باورت می کرد

تو از   دنیای من رفتی

تو تنها موندی   می دونم

دروغی    عشق پوشالی

دیگه   از شادی  می خونم

تو مردی    راحتم جونم    .  .  .  

قصه ی غمو نخوندیم

خیلی وقته که لب من

پی بوسه هات می گرده

خیلی وقته چشای تو

مثل دستام  سردِ سرده

من و تو   بدجور اسیریم

تو این قصه  گیرِ گیریم

من و تو   تا پا بگیریم

از جدا بودن  می میریم

من و تو  دو تا هوائیم

پر پرواز   میشه پیوند

گریه ی  امروزیِ مـا

بذار باشه   فردا لبخند

خیلی وقته  که صداتو

تو دلم   نقاشی کردم

خیلی وقته  خنده ای نیست

به خـدا من   پر دردم

من و تو   صاحبِ عشقیم

گر چه  بغض تلخ  تو سینه

من و تو   شیرین و شوریم

زندگی  دنیا    همینه

من و تو   شادی پروندیم

غمو   توی دل نشوندیم

گُل من   دنیا کوچیکه

روزا  طی شد   مـاها موندیم   .  .  . 

پروا نه

پروا نکرد  از سوختن

پروانه ی  بی بال و پر

در آتش جان  غرقه شد

بی ماندگاری   یا اثر

پروا نکرد  از سوختن

قطره  به دریاها رسید

یک اوج شد   با این فرود

او  عمر جاویدان خرید

او ماندگاری را  بچید

یا دود شد   در نزد تو

یکتا جهان  دنیای ماست

یا باز هستش   تو بگو

هستی  همین چند روز بود

یا  یک جهان ماندگار

در پشت این ظاهر  نهان

افعال مـا   شد یادگار

پروا نکرد  از سوختن

قسمت بُود  یا انتخاب

یا امتحانی  بی ثمر

این  آن سوال بی جواب

پروا نکرد  پروانه شد

شاید ندانست  سوختن

یا نور را  نا دیده بود

با بال خویش  افروختن  .  .  .   

کلان زهر

میخوام برم   از این همه هیاهو

از این همه گیجی و  ضعف مفرط

میخوام برم   فرار کنم از این شهر

از مرگِ احساس   نگاهِ منحط

از این همه دود و دم و  سیاهی

آسمون خاکستری   تباهی

آلودگی   شلوغی و راه بندون

نگاه ها ی سرد  و   فشار زندون

این یه قفس  ساخته ی دستِ ماهاست

یه افتخاره   واسه  رو سیاها

یه شهره که    پلیدی سازه هر روز

می خوره  خون   از جونِ بی گناها

هدیه ی اون   سرطان  مرگ و میره

میلیون میلیون   تو دامنش اسیره

خاکِ سردش   نه برکتی نداره

از آسمونش   فقط درد می باره

میخوام برم  فرار کنم خـدائی

یکی  دستای خستمو   بگیره

لرزون و تنها   توی خطِ مترو

یه آواره  که گوشه ای می میره

نه  نا نمونده  واسه شوقِ پرواز

دیدن آسمونِ آبـی و   باز

نفس کشیدن   تو هوائی  تازه

خـدا رو شکر   عمر شما درازه  .  .  .

غزل غزل انتظار

میگن که  رویائی شده خاطرم

بگو محاله  من زِ یادت برم

میگن که  این حرفا یه مشت بهونه ست

نهایتا    یه بغضِ بی نشونه ست

میگن که خاطرات  یه مشت خیاله

رسیدنِ من  به تو گل  محاله

میگن نگو  نگو که دوسِش داری

بگو میای   مهر و امید  میاری

میای که من   از غصه ویرون نشم

راهیِ سرزمینِ مجنون  نشم

میای نگاهت   گُلِ آرزوم شه

هر چی بدی بود  به خـدا  تموم شه

میای  که باور کنی   من زنده ام

نگن که عمریه   یه بازنده ام

میای و  خنده رو لبام می کاری

هر چی بوده  از دلم در میاری

میذاری  با بغضِ تو  آشفته شم

یه جمله که خوشت میاد  گفته شم

میذاری گریه   بره از روزگار

همین یه بار   غرورُ  یادم بیار

بذار بدونن   پای تو  می مونم

عاشقم و   از تو فقط می خونم

بذار بدونن  فصلِ غُصه  مرده

خـدا همینجا   یکی یکه خورده  .  .  .

6/بهمن/90 

به من میگن قـاتـل

قلب هاتان چون بهار سبز و نجیب

رویش عشق و سرورت  در نصیب

روز نو   جشن کهن     پدرام  شور

زنده باشی و سلامت    یار دور

سال نو رو تبریک میگم  تو این تـرانـه سعی شده لحظات کشنده ی اول یک تصادف رانندگی رو از زبان راننده شرح بدم . سال جدید و سفرهائی که باز هم بدون تردید و متاسفانه شاهد کشته و زخمی شدن هزاران هموطنمون تو جاده ها خواهیم بود ، ذره ای احتیاط بیشتر ، این تنها یه تلنگره                    هماره شاد سلامت کامروا و پیروز

یکدفعه پیش اومد

زیر پل عابر

دوید  جلو ماشین

به من میگن  قاتل

خـدا  چیکار کردم

چطوری  پیش اومد

انگاری  کابوسه

اینم  یکیش   اومد

دنیا   انگار واستاد

خـدا    چقدر دوره

تاریک و   پر وحشت

بی نور و  بی نوره

یکی   دوید پیشش

تو   اون سر  جاده

گفت که   جوون مرده

در دم اون  جون داده

کُپ کرده   با لرزش

رو  زانو   افتادم

دنیا  جلوم تار شد

انگاری  جون دادم

بدجوری   وا دادم

حالا   چطور میشه

گفتن که   تو کشتی

گفتم    مگه میشه

زنده  نمیشه باز

این لحظه ها   شومه

مـا   هر دومون مردیم

راهی که   مسمومه

خونش   رو شیشه بود

تو جاده   تا اون سر

بگو که   کابوسه

یکی بگه   آخر

یک دل   پر آشوب

دستام  که می لرزه

تا مرگ   پریشونم

این غصه  بی مرزه

یکدفعه   پیش اومد

خـدائی   سعی کردم

جاده رو  می دیدم

اما   بازم خوردم

حالا   چطور میشه

مادر  پدر داره

خواهر  برادر وای

زندم   نمی ذاره

زمین   دهن وا کن

تا  گم بشم  حالا

زنده نمونم  من

تو   راهِ بی فردا   .  .  .

چه خوشبخته فردا

هنوز عاشقم   من

گُـل  آسمونی

نگو   اشک می ریزی

نگو   بی زبونی

هنوز  عاشقی  تو

با هر  تار و پودت

هنوز   مستِ مستی

تو اوج و    فرودت

تو هر   زیر و بالا

تو هر   ناتوونی

تو شاید    تو باید

تو فصل   جوونی

هنوز   ناز چشمات

دلو   می کشونه

به اونی که   باید

منو   می رسونه

هنوز   هُرم   دستات

مثل  ناز آفتاب

چه  گیرا و   پر مهر

تو این  قحطیِ خواب

هنوزم   می تونیم

به نامش    یه برپا

خـدا    این حوالی

عزیزم    بفرما   .  .  . 

6 بهمن

6 بامداد 

با ما فقط تنها خداست

وقتی سیزیف پای کوه نشست... و نوشت!

http://s3.picofile.com/file/7488459886/when_.pdf.html

لینک دانلود کتاب منتشره پسر عموی عزیز  من

موجز و بسیار خواندنی که تیغ ممیزی گونه اش را نخراشیده

ببین چه ساده می شود

غرور خُرد   زبان خمُش

تمام دل  بسوختند

جماعتِ  تـرانـه کش

ببین  چه ساده می شود

مرا  تو را   به غم کشید

زخم زبان  نماند توان

چه ها   که قلبِ ما  چشید

ببین   تمام عشقمان

بازیچه ی  بدخواه شد

تمام می شود   ولی

این کامتان   بیگاه شد

مـا  هر دو دلسوخته ایم

طعنه مزن   ای نارفیق

بال و پری   دوخته ایم

در عصر سنگی   فصل تیغ

می رویم از تو    نـو شدن

در خانه ی  اجـدادیـم

می رویم و   می خوانم از

رویای مـا    آبـادیـم

رویای مـا   در دور نیست

در دستِ  آگــاهی  رهاست

فـردای خوبی   ساختن

این کارِ  امروز شماست   .  .  . 

6 بهمن  /  5 بامداد

شیدا شدن

سکوتِ من

از ترسِ توست

ای  نا امید

از یإس توست

سقوطِ من

یه راه بد

یه انتظار

تا  ماهِ بعد

پایانِ شک

پایانِ جان

این روزها

با من   بمان

با من  بمان

تا  مـا شویم

خود ساختن

فـردا  شویم

با من  بمان

چون  کودکی

بی  اضطراب

یکی    یکی

سرودِ  مـا

یکی شدن

به پای  عشق

با   جان و تن

سکوتِ من

از خشم    نیست

از بغضِ  تو

این مرگ    چیست

سقوطِ   مـا

تنها   شدن

در خود    خموش

رسوا   شدن   .  .  . 

8/11/90 

زندگی ما

دیگه تو  زندگیِ تو

یه کسی به نام من   نیست

برو تو    سفر سلامت

عاشقت  با جون و تن  نیست

دیگه تو   زندگیِ تو

یه سوال بی جوابه

قلبِ عاشقو   شکستی

واسه اونی    که سرابه

دیگه قلبی واسه ی  تو

نگرانِ روز و شب   نیست

راحت و بی اِسترس شد

نگرانِ سوز و تب   نیست

ندارم  غصه ی بی مرز

که اگه بری    چی میشه

میدونم  واسه همیشه

موندنی نیستی    نمیشه  2

اگه روزی   روزگاری

یه دلِ دیوونه  دیدی

بازم یادِ من  می اُفتی

گُلی که  از ساقه چیدی

تو سفر کردی  از این دل

یه بدُ   نشونه کردی

فرشته   دیوی در اومد

گل سرخِ من   چه زردی

دیگه تو   زندگی من

جا واسه    خودم زیاده

قفسی   که ساخته بودی

حالا تو  دستای باده

دیگه تو  زندگی من

خنده و شادی و بوسه ست

عمر غم   دیگه سر اومد

ماهیِ دلم   یه کوسه ست  . . .

7 / 11 / 90 

خدا تنهام

http://www.iranconcert.com/

کنسرت گروه سوهام

سالن اجرا : سالن برج آزادی

تاریخ اجرا ساعت جمعه 28 مهر 1391 20:00

قیمت بلیت ها (ریال) 200,000

کنسرت پاپ راک      

سلام کنسرت این گروه به سرپرستی و آهنگسازی مجید مصطفائی از دوستان عزیزم  که سالها شاگرد آقای بابک ریاحی پور بودند (ساز بیس ) قطعاتی از این گروه و قطعاتی از جو ستریانی و گری مور اجرا خواهد شد  .

تمومش کن  همین حالا

همین بازی بد فرجام

تمومش کن  باشه بردی

اینم فردام    همه دنیام

تمومش کن  که قلبی نیست

نه حس و خاطره   یا عشق

همه چی  منتفی با ما

همه چی  ظاهره تا عشق

تحمل می کنیم  هم رو

همه کارا   ز اجباره

خیالی نیست   کم میشم

این تنها سهم   هر باره

نمیدونم  چی پیش میاد

امیدوارم  که می فهمی

تو هم   حس منو داری

که این اندازه   بی رحمی

تنفر داری از حالم

از این حس غم آلوده

دو تنها  توی   یک خونه

بدون عشق   فرسوده

تمومش کن  خیلی گفتی

حالا وقت  عمل اومد

جدا هستیم   مدتهاست

اینا از  اون دغل اومد   .  .  .   

دلتنگ

سلام وقت خوش  ممنون یاران همیشگی    تشکر از خوانش و نظر شما که همیشه باعث دلگرمی منه     چند خبر  یه آلبوم  از اشعارم  11 ترانه که با ملودی همراه شد  به واحد شعر  در رودکی ارائه شد که دوستان محبت کردند 7 ترانه رو به کل رد کردند یک ترانه تصحیح و 3 ترانه مورد قبول واقع شد بعد از 7 سال دوباره رد ترانه ها   .   سه آهنگ رپ از اشعار قدیمی من خونده شده  خواننده ی عزیز ماوی   هشت آهنگ به سبکهای بلوز و کانتری به خوانندگی صائب خانی     چند آهنگ که داره روش کار میشه توسط دو خواننده ی دیگه   هر کدوم که پخش اینترنتی شد حتما بهتون اطلاع میدم     یه ترانه ی شاد دارم سورپرایز به زودی ایشالا پخش میکنم   باز ممنون که وقت گذاشتید و دلگفته هامو خوندید   شاد و پیروز و برقرار  

خـدا می خواد    تو هم میخوای

عزیز و یار من   بشی

خـدا می خواد   تو هم  میای

دار و ندار من   بشی

     هم کس و کار من   بشی

        صبر و قرار من   باشی

      دیگه بهت برنخوره

           تو  روزگار من   باشی

اگه که این ثانیه ها

دِلِی دلِ تو نمیشه

    تموم این   خاطره ها

         یه ذره بوده   همیشه

بدون که این    دنیای من

هر چی که هست   خاکِ دله 

حرمت داره      مقدسه

        خونه ی شـادی   نه گِله

نه غُصه و   رنج و عذاب

    عشقـم   نَمونه بی جواب

تموم این   فاصله ها

         ببین که بوده   یه سراب

فقط   خیالِ کج   مریض

         دوسِـت دارم    آهای عـزیـز

            دُردونـه ی   عاشقی هام

                          دلِ تنگم  آی   ریز و ریز  .   .   . 

اشکی که بی دیاره

یکی دوسِت داره

حتی  اگه نفهمی

حتی   بدون لبخند

یا با   یه خورده اخمی

یکی  برات  می میره

دل ناگرون  یاره

اون دل   بدون تردید

منتظر   بهاره

منتظره   دوباره

کیه   شادی بیاره

اون   عشق بی سرانجام

تشنه ی   یه قراره

یه پیوند    یه  سر آغاز

دلضربه های   آواز

هستم    بدون  اما

تا  عاشقانه     پرواز

دلم   برات   تنگ شده

حتی    اگه مهم  نیست

سکوت   با تو خوبه

اون نانجیب   سگ کیست

دستاتو   باز بده  من

چشمام    امیدواره

گرمای   بوسه هاتو

لبهائی   کم میاره  . . . 

2/8/90 

بازم بگم

یه شب بـارونـی

غصه ها  زندونی

خنده ها  زیر لب

دلها   چراغونی

یه شب پر تپش

پر تـرانـه    کشش

پر سرود و   نوا

خنده    نور و صدا

قطره ها   تو سقوط

نوبت  شادی بود

غم   تو غصه بمیر

برنگرد   ای حسود

یه شب بـارونـی

قصه ای  پنهونی

یه شروع    یک نفس

یه قرار    یک هوس

یه دل  بی قرار

یه تن   در فرار

نوبت  آشتیه

زندگی   یک هزار

هزار   بوسه  داغ

بدیها    چلاق

خیس    با همقدم

یه شروعه     یه کم  .  .  .

28  مهر  90 

حالا دیگه من

یه حس پنهون

میون قلبش

انگار  یه عشقه

خوابیده  حرفش

یه قصه ی  تلخ

یه راه  بن بست

یه همزبون  به

گذشته  پیوست

یه نازنینی

شاید  خود من

به جون  اون دل

به جون  این تن

کلام  اول

سرود  آخر

گمشده ای  که

یه روزی  یاور

هم یار و  همسر

تو این  تهاجم

تو شب  شکفتن

تو  سادگی گم

من با تو هستم 

تا آخرین  روز

تا آخرین   شب

با  عشقی جانسوز

من   با تو بودم

یادت نمونده

یکی  گذاشت رفت

اونکه  سوزونده

انگار یه عشقه 

میون قلبت 

یه حس پنهون 

این باشه   حرفت  .  .  . 

نبرد نابرابر

آهنگ  تنظیم  خواننده :   مجید مصطفائی        سبک راک

یه نبرد نابرابر

این یه مرده  با یه دنیا

این همه   نامردی دیده

یه خـدا و  شوق فردا

یه نبرد بی هماورد

نادرستی  یکه تازه

اونکه  بد کرد   اونکه دزدید

گُرد قانون   بر فرازه

تو قفس شد

مشت تو    مرد

روی بد از 

داد تو  زرد

تو قفس نیست

جای گُلها

دستامون 

می بنده  پلها

می هراسه   هر سیه دل

از من و تو   تا شدیم مـا

می نویسم   از گُردم

یه طلوعی    بکر و زیبا

7 / 12 / 90 

سپید می شوم

انگار که تو خونه ی غم

عطر گلها رو می پاشن

انگاری نـوروز دله

شادیا تا ابد  باشن

انگار که این ثانیه ها

مژده داره  یه حال خوش

انگاری عاشقم بازم 

یه حالت  تـرانـه کش

یه حال پر راز و نیاز

یه حس مبهم و  غریب

ستاره ها رو  کم بکن

از این همه  درد و فریب

از این همه  هجوم شر

فکرای سرد و  دردسر

معجزه ای نیومده

عاشقی کوره  بی خبر

انگار که تو   خونه ی غم

عروسی خاطره هاست

دوماد رفته  گل بچینه

عروس   همین ثانیه هاست

انگار خوشی  یه ثانیه است

باقی همش   خون دله

باز بی خیال غم  میشم

باز بی گله   پر حوصله

یه روزی می خندم  بازم

اون روز   که مرگ غصه هاست

خنده ی ناب  از ته دل

پایان خوب  قصه هاست

یه روزی  پرواز می کنم

خط می زنم  فاصله رو

خـدای آبـیـهـا  سلام

دیدی حال قافله  رو

تموم کن این قائله رو   .  .  .    

عشق دور

نوروز پیروز   سال نو پر سلامت و شادکامی

جسارت کرده ام  بانو

سکوت افتاده  می خندم

دستای دل  بالا بالا

به رفتن  دل نمی بندم

جسارت کرده ام  بانو

اگه چشمام   هوس داره

دیگه وقته  که مـا  باشیم

نه اشکائی   که می باره

تمومه  حال بی رحمی

همه وقتِ  سُرور اومد

من انگار   عاشقم عاشق

یه شوری   با یه نور اومد

جسارت کرده ام   بانو

قرار دل   رو می دونی

واسه این  در تو گم میشم

تو جادوئی   که می مونی

تن خاکی و   پژمرده

به نور و  گرمی برخورده

دیگه محو  تماشاته

نمیشه   سرد و افسرده

نفس راحت   یه آرامش

ببخش این غم  یه کم خواهش

دلم لبریز   تنم  پر شور

بده دستاتو   عشق دور   .   .   .

8 دی

نگو بی نشونیم

بلا از تو دوره سلامت بمونی تو که عمر و جونی از موندن بخونی از خوندن واسه عشق واسه شور و شادی واسه زندگی و قولائی که دادی که تا آخر عمر کنارم می مونی دیگه کم نشی و می دونم می دونی 2 بلا از تو دوره گل آسمونی الهی که عمری سلامت بمونی خـدامون پناهت رفیق همیشه یکی با دلی تنگ عشقت زندگیشه نگو بی نشونیم همه من فدا شد که مـا مـا بمونیم سکوتی صـدا شد 2 بلا از تو دوره گل آریائی همه مونس دل به یادم کجائی تو اوج سکوتم به یادت می بارم انگار دل شکستم انگار بی قرارم بیا شاد شاد از رفتنها نخونیم خـدا عشق و نوره غمها رو برونیم یه مـا شیم بمونیم . . .

من اینجا عاشقی کردم

شب یلدای چشماتو

به یک دنیا  نمیدم من

همه ابرم   توئی بارون

از این دنیا نمیرم من

شب یلدای چشم تو

یه عالم  خنده و شادی

عزیزم  با تو دلشادم

چه امیدی  به من دادی

خـدائی بی تو من  بودم

چه سرد و زرد و بی لبخند

گُلی خشکیده    پژمرده

به اون دستای تو    سوگند

من امروز   یک جهان شادم

از اون بودن   من آزادم

من امروز   عاشقی کردم

سکوت گم شد   یه فریادم

شب یلدای چشم تو

نوازش   بوسه و بارون

عزیزم    با تو دلشادم

دیگه چشمام  نشه گریون

شب یلدای چشماتو

به مهر و نور  می دوزم

گُل من    زندگی بخشم

کنارت   مرد هر روزم

دیگه از غم   نمی سوزم  .  .  . 

26 آذر 

دل بکن از عمق پستی

این روزا بدجوری سرده

همه حرفا  شکل درده

همه کارا  درهم و گم

رُک بگم   کی بر می گرده

اون همه صمیمیت   عشق

مهر و   دوست داشتن بی شرط

اون همه   سادگی دل

فکر از  همه بدی  پرت

چه روزای  خوبی داشتیم

چه شبای   گرم و نابی

حالا اینجا   من نشستم

تو یه گوشه    غرق خوابی

شاید این روزا   صدامون

نکشیده   رنگ خواستن

همه از  حادثه گفتن

دروغا  که شکل راستن

شاید این روزا   به سر شه

اما تو   بدجور شکستی

شاید این شبا   هدر شه

دلمو  به غُصه  بستی   2

تو که  موندنی نبودی

قافیه   یه شعر درهم

پازلی   پر از تناقض

همه شکلی    اما مبهم

چطور شد   خـدا ببخشه

سرده  دستای تو   با من

از کجا    شادی تموم شد

بگو گم شه بخت بد  زن

یه روزی  حتما  می فهمی

ساده    دلها رو شکستی

یه روزی   که خیلی دور نیست

به خودت میگی   کی هستی

چرا خام بد   شدی تو

همه حرفات   حرف زور بود

دیو رو  به شکل فرشته

ظلمته    کی شکل نور بود

کافیه بخوای    من اینجام

گر چه  پلها رو شکستی

من میشم   یه عشق تازه

تا ابد   تا خود هستی  .  .  .

30  :  2

11 تیر 90

سلام بابائی عسلم تولدت مبارک

کجائی که نازت کنم یلدای منی تو خوشگل منی تو عسل منی تو نازدونه ی منی تو یکی یه دونه ی منی تو  آفتاب منی تو مهتاب منی تو  خورشید منی تو ماه منی تو  ...  و تو دوباره بلند بخندی بهترین من

رو شونه هام جای تو خالی

توی قلبم مهر تو جاری

روی سینم  گرماتو ندارم

اما عشقم   تو موندگاری

گل من امروز یک ساله شدی . خیلی خیلی مبارکه  الهی صد سال همراه با خوشبختی و بهروزی و کامروائی و سلامت .  الان یک ماهه که روی ماهت رو ندیدم از شب نحس 11 شهریور .  سی روزی که برام سی سال گذشت . تو رو به اجبار از دست دادم توئی که با خده هات با بغضت و با لمس دستای کوچولوت من  آدم دیگه ای بودم یازده ماه شاد اگر چه بعضی  غمگینیها بود اگر چه اون شیطان از شب اول تولدت با فتنه و شر اومد ولی تا اون شب نحس نتونست ما رو از هم بگیره و جدا کنه می خواستم  شعر بگم اما بغضمو خشممو این قلبی که این روزا به یادت هزار پاره شده رو با عشق و شادی تولد زیبات نتونستم جمع ببندم  تو یه ترانه  عزیزم .

شبی که آتش شر اون حیوون وحشی بالاخره دامن ما رو هم گرفت . نتونستم در اومدن اولین دندونتو کامل ببینم و براش جشن بگیرم   تولدت   راه رفتنت  دویدنت  کلمه های اولت  ...

الهی خونش آتیش بگیره (اون همه اموال غصبی و حروم و دزدی) اونکه آشیونم رو از هم پاشوند و عزیزانمو از من گرفت    خدا عزیزش رو ازش بگیره اونطور که عزیز منو ازم گرفت خدا ذلیلش کنه .  

یلدای من   اما بابا تا ابد مال دستای کوچیک و قشنگ توئه   مال خنده ی چشمات   یک بار دیگه بیا و به پام بچسب و بغلم کن وقتی میخوام برم بیرون   همه اشکام فدای تو  هزار بوسه به گونه و لبهات .  خدا سایه ی شیطان رو از سرت کم کنه به حق بزرگیش انشاالله .   باز میخوام بگم یلدا بازم رفتی سمت اون گلدونا   اما نیستی که برگردی و بخندی و چهار دست و پا فرار کنی پشت مبل .  فدات بشم الهی  خوشگل نازم تا ابد عاشقانه دوست دارم  هر جا که باشی .  خدایا خودت کمک کن   فقط پناه بر خودت . 

با تو من در من شکفتم

نظر خاصی ندارم

به تو احساسی ندارم

پرسیدی  دوستم داری

با تو   رودربایستی  ندارم

نظر خاصی  ندارم

روح  حساسی ندارم

پرسیدی  بدم میاد

به عشق    وسواسی ندارم

قصدِ لجبازی   ندارم

نه  دغلبازی  شعارم

سر کار   گذاشتنِ تو 

مگه  اِنقَده   بیکارم

یا که از دستت   شکارم

بد نکن    حال و هوامو

میرم و    تنهات  میذارم

می گیرم   اَزَت  صدامو

تو   غریبه شدی  و   من

یه بغل    فکرای آشنا

همین اطراف  هِی  می چرخن

از سر شب     صبح ناشتا

تو  پشیمون شدی و   من

تو نخ یه  شکل تازه

دیگه دیره   واسه موندن

راهِ تنهائی     درازه

برو تا   یه فصل روشن

چه با دیگری   چه با من

برو تو    سفر سلامت

بگو خوبه   آخ   چه راحت

برو تا   روزای در پیش

بگیرن  بغل  نگاتو

تو و  کودکی   گذشتین

اَخم  نگیره    خنده هاتو

دریای اشک   اون چشاتو

الهی  به خیر و  امید

تو تموم این   زمستون

دلم  گرمای تو رو  دید

از این  بی حاصلی  خشکید

اما  رویای تو   جاوید

نظر خاصی   ندارم

اما دل   یه جائی  لرزید

من دلم    بدونِ تردید

عاشقه   یه حس جاوید

هنوز  ایستادی   نرفتی

یکی این وسط  می ترسید

اون توئی   که سر زبونی

گفتی عاشقم   یه عالم

فکر فردا رو   نکردی

اما من    هنوز   فداتم

 اون منم  که نه شنفتم

اما باز   از تو می گفتم

انتخاب  با تو ستاره

نگو یادت  نمی اُفتم  . . .

اواخر خرداد 90

انگار جونم سوال داری

فقط به خاطر چشات

آینه  فراوون نمیشه

ماه و ستاره ها   تو شب

تک چلچراغون نمیشه

فقط به خاطر نگات

سروی  اسیری نکشید

خورشید  تو اوج دیدنش

نقش حقیری  نکشید

فقط  به خاطر صدات

زمستونی  بهار نشد

گلبوته ها   سبز نشدند

هیچ عاشقی   نزار نشد

فقط  به خاطر لبات

قند و شکر  گرون نشد

چشات  که می سوزه برام

عاطفه  سرنگون نشد

فقط  به خاطر اَدات

شاپری  حیرون  نمیشه

غزل میشه   گلایه هام

اما   پریشون  نمیشه

فقط  به خاطر دلت

خنده ای  قربونی  نشد

یه شب اگه  سیاه  شده

طلوع نو   خونی نشد

فصل   دگرگونی نشد

دلم که  زندونی  نشد

قیافتو   اینطور  نکن

وقتِ   هراسونی نشد

کُلوبه دل   جا زیاده

چه کار کنم   یه کم کمی

تحفه ی  مالی هم نبود

تا  دَرهمی  خاطرجمعی   2

فقط به خاطر چشات

یه ذره تنهات میذارم

نگاهتو  دوست ندارم

میخوام  که رسوات بذارم

فقط  به خاطر صدات

گوش حقیر   کمی کره

بوسه ای  مهمون نشدم

دل از لبات   مکدره

فقط به خاطر  اَدات

دو روزی   مهمونم شدی

به پاس بغض  تو دلت

گفتم  تن و جونم  شدی

اگر   کمی عقده داری

اگه که  فریادی داری

نگاه بکن این دفعه رو

رو به شب کی  میباری  .  .  .   

کـودکـانـه

عشق کوچولو

خنده ی چشات

دیوونم کرد و

منو  برد باهات

به شهر  خنده

به شهر   بازی

تو و من    بودیم

دلم    چه راضی

عشق کوچولو

عسل بـابـا

یـلـدای  منی

تا خودِ  فردا

تا  تهِ دنیا

تا  یه عالم روز

تا  یه عالم شب

عشق مـا  پیـروز

شادی   می مونه

اینو   می دونی

خاطره ها  رو

با من   می خونی

مهر و بخشایش

تو و  قلبی پـاک

دستامون  با هم

با  خـدای خاک

با  خـدای  دل

اوج و  آسمون

تا خوشی   زنده

بدیها    ویرون

عشق کوچولو

تاپ تاپِ  قلبم

بلند شو    عزیز

تارم  و   ضربم

مهربونِ  من

خنده کن  برام

تو   وجودمی

امیدِ  فـردام

عشق   هر روزم

صاحبِ  خونه

بـابـا    مالِ تو

نگیر    بهونه

شوقِ  هر لحظه

ابرم    تو بـارون

مامان   خوابیده

اون   گُل خندون

عشق  کوچولو

نازنین من

بیا   بغلم

بهترین  من

قلبم   جای تو

خـدا   نگهدار

مامان و  بـابـا

نازت    خریدار  .  .  . 

ساعت 3 بامداد

دوشنبه 12 اُردی بهشت

1390 هـ . ش 

صدائی کن

من از این کوچ تنهائی

یه جنگل   عاشقی دارم

یه دریا    مهر و بخشایش

نگاهِ  صادقی   دارم

من از این   پرسه ی بی تو

همه دل رو   درو کردم

همه غیری رو    بر باد  و

همه دستی رو     تو کردم

همه چشمی رو   تو کردم

تو که    پنداری  ایمانی

تو که  محبوبِ   یزدانی

واسه این خسته تن   جانی

من از    تنهائی جاده

پناه آورده   در خویشم

من از این    بی صدائی ها

تـرانـه بازیه     کیشم

تو این وقتی که   من هستم

ز روز و شب      جدا  تنها

شده  دارم   نگاهی تلخ

شده قلبم     یخ و رسوا

اگه دل    منطقی می بود

اگه فکر    رهائی بود

اگه    غصه     نمی فهمید

سپید و پاک     خـدائی بود

جهانِ   تازه ای  داشتم

جهانی نو     پر از  آوا

پر از   لبخند و بخشایش

واسه این    خسته از دنیا

تو این کوچ و   از این پرواز

مهاجر     خالی از آغاز

تنش خسته    دستاش بسته

تو رگهاش   خونِ این  آواز

منو  مـا کن    به یک بوسه

منو از غُصه     پنهون کن

تو قلبت    خونه ی شـادی

بدی رو   جمله ویرون کن

منو  مـا کن     بخون از نو

بخون از     خنده و  بـارون

از این رویش    نگاهی سبز

جهانی عشق     خـدائی کن  .  .  .   

کو یاری یاور

عصای دستم باش

  امیدِ قلبم باش

 سوژه ی  جنجالی

       مدرکِ  رسوائی

 نفرین شدم  اصلاً

کیه     کجاست شادی

  عشقت   نیازم بود

       غم رو     یادم دادی

خسته ام     خـدا  خسته ام

   درمونِ   دردی نیست

     دیگه    نمی تونم

 شاید      امیدی  نیست

  شاید     نمی بینم

   شاید   نمی شینم

       لبریز  از  غصه

             شادی رو   می چینم    2

عصای  دستم  باش

 راه ها    همه  بن بست

      امیدِ  قلبم  باش

تو هر شکوه و    شکست

    تو خاطره هامون

   تو زندگی    تو درد

   تو ترس هر روزی

       ستاره ام   برگرد

 درمونِ  دردی  نیست

    خـدا    باهام  قهره

  یک ثانیه    لبخند

     باقی     فقط  زهره

شاید    نمی بینم

  من رو   بساز  از سر

     دل رو   ببر بالا

          والاترین  گوهر    .  .  .    

حال مـا

آمده بودم   بروم

باز دلم   رضا نشد

این همه  درد   خنده شد

خام قَدَر   قضا   نشد

آمده بودی   دل من

عاشقِ  چشمانِ تو شد

قلبِ مرا    که می فشرد

محو   دو دستانِ تو شد

باز همان   عطش جنون

چشم و دلی    که غرقِ خون

باز    نگاهِ   ماتِ من

خیره    به آن همه  فسون

خنده به لب    شاد و لَوَند

این همه    نقش می زنی

فکر مرا    نمی کنی

بادیه ام      چه رهزنی

هیچ نمانده     غیر دل

هیچ مجو     مکانِ  آن

بشنو و    باورم بکن

گم شده    در زمانمان    2

آمده بودی   به چه رو

محض خـدا   به گفتگو

یا که تن و جان  ببری

ثانیه ای   تو  رو به رو

آمده بودم   سر خود

گرم کنم    چو کودکی

دردِ سرم    فزون شد و

چاله به چاهی    اَلَکی

دستِ مرا   نگیر   من

قافیه ای    گم شده ام

در پی  بیتِ اَزلی

قاتی مردم   شده ام

پای که  گیرِ گیر  بود

چشم و دلی   اسیر بود

وزن نخواست    شعر من

سطر    کمی  حقیر بود

یک  دو  سه روز   مانده ام

روی کشم   به ناکجا

نقد   تو بودی   گُل من

چک نکشم     به نا به جا  .  .  . 

23/3/90

2:30   بامداد